_Voor wie er nog te vrezen valt

In 2012 maakten we op uitnodiging van het Café Theater Festival de korte voorstelling Voor wie er nog te vrezen valt, geïnspireerd op Edward Albee’s klassieker Who’s afraid of Virginia Woolf. Een voorstelling die zich afspeelde op en rond de bar van Grand Café Maria.
Hiermee wonnen wij de juryprijzen voor Beste Voorstelling en Meest Veelbelovende Makers. Daarna speelden we de voorstelling nog op verschillende festivals, waaronder De Beschaving, het Young Art Festival, In Vervoering en in 2013 in The Best Of Route van het Café Theater Festival.
Voor wie er nog te vrezen valt was onze eerste samenwerking buiten studieverband, en de eerste keer dat wij samen op locatie werkten.

Stel: Ties en Julia zijn uit elkaar. Nog niet fysiek, laat staan geestelijk, maar op z’n minst dan toch vanuit een moreel oogpunt. Daar, net voorbij het einde, beginnen we. De laatste ronde. Er valt nog een hoop te winnen, en veel meer te verliezen.

 

Het is geen einde als er niemand weg gaat.

Voor wie er nog te vrezen valt is een ontroerende en humoristische tragikomedie over alle laatste keren, over beestjes en beren vangen. Over Ties en Julia.

Als ik iemand leer kennen fantaseer ik over de dag dat we uit elkaar gaan.

Een fenomenale voorstelling, neergezet door 2 rasacteurs. Beiden gooien alle remmen los en laten niets heel van elkaar, noch van het publiek.

 

– Publieksreactie

DIJK van een TEKST waar in korte tijd overtuigend een scala aan emoties langs kwam, met verve gebracht.

 

– Publieksreactie

Te gek! Goede tekst, goed gebruik van de ruimte en onverdeelde aandacht van het publiek!

 

– Publieksreactie

De truc is om je schietarm te ontspannen een fractie van een seconde voordat je schiet.

Credits

Regie: Ferry Spigt & Roos Hoogland / Tekst: Koen Caris / Spel: Alex van Bergen & Malou van Sluis