Malou en Alex vertellen verhalen. Donkere sprookjes voor volwassenen, waarbij de grens tussen verteller en hoofdpersoon, tussen echt en verzonnen, steeds vager wordt. Verhalen om bij te drinken. Verhalen voor ’s nachts. Verhalen die te gruwelijk, te ziek, te mooi zijn om naverteld te worden.
De tweede zoon (en andere verhalen) gaat over het gevaar van verhalen vertellen. Een intieme voorstelling voor iedereen die weet dat de echte monsters zich niet met kinderen bezig houden.
Verhalen zijn als een virus, twee keer ademen en de wereld is besmet.
Er hangt altijd wel iets tussen jou en de wereld in.
